De Stobbe Foundation
Guiding principle
In our projects we assume that every personal tradition reflects a larger and more general history.
For documentary projects, the camera is used to achieve a greater intercultural understanding. Our approach to documentary work can be called visual anthropological rather than strictly historical. We strive for a form of historiography in which both anthropological and psychological aspects are integrated.
Stichting De Stobbe
Prinsip panduan
Proyek-proyek kami berdasarkan pada kenyataan bahwa setiap cerita personal adalah refleksi kesejarahan. Kamera sebagai sarana untuk mencapai pengertian antar budaya.
Ancangan kami tentang pengerjaan dokumenter lebih baik disebut visual- antropologi daripada bersejarah. Ambisi kami melaksanakan integrasi historiografi termasuk aspek-aspek baik antropologi maupun psikologi.
Jos Janssen / Martin van den Oever
Indonesische portretten
delen 1, 2 en 3 streaming
→ Indonesische portretten, deel 1, Yogyakarta 2006, Documentaire van Martin van den Oever (2007)
→ Indonesian portraits, part 2, Ajip Rosidi, Documentary by Jos Janssen (2007)
→ Indonesian portraits, part 3, Salim, Art and Politics, Documentary by Jos Janssen (2023)
De Indonesische portretten zijn o.a. in opdracht van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie tot stand gekomen.
Deel 1 De voor-premiere van Indonesische portretten deel 1 vond plaats bij de NIOD-dag tijdens het literatuurfestival Winternachten in januari 2007. De première was 7 juni 2007 bij het Beeld voor Beeld festival, het jaarlijkse Nederlandse filmfestival voor de antropologische film.
Deel 2, een schrijversportret van de Indonesische dichter Ajip Rosidi ging tevens in premiere tijdens het Winternachten literatuur festival 2007. Ajip Rosidi vertolkte 3 gedichten op electronische muziek van Jos Janssen.
Deel 3 een portret van de honderd jarige kunstschilder Salim Saraochim. Hij is een leerling van Fernand Leger. Politiek actief geweest voor zijn vrienden Sutan Sjahrir en Mohammad Hatta met het opzetten van de socialistische partij in Indonesie tussen 1931 en 1934; In Amsterdam voor de ondergrondse gewerkt; In opdracht van de ambassadeur van Indonesie te Parijs dagelijks verslag gedaan van de persconferenties gedurende de onderhandelingen tussen Noord-Vietnam, Zuid-Vietnam en Amerika in 1973.
SALIM / SIAPA SALIM
At his 100th birthday
"Salim was born near Medan in 1908. When he turned 12 (1920), he set off to Europe and stayed there until 1931, the time when he came back to his nation and joined Mohammad Hatta in Indonesia National Education Party (Partai Pendidikan Nasional Indonesia), up until 1934. The situation at that moment felt imprisoning, especially when his friends – including Mohammad Hatta and Sutan Sjahrir – were captured and exiled by the Dutch colonial government. Salim preferred freedom although it was not easy to obtain. He managed to escape and directly went to France, He moved back to Paris, which was commonly known as the centre of European culture. This place has become his final residence up until now, followed by a few visits to Indonesia in 1954, 1956, 1971, 1974 and 1990, sometimes to exhibit his works."
Cemara 6 galeri -
National Gallery of Indonesia
Jl. Medan Merdeka Timur No: 14
Jakarta Pusat
Salim on art
I came to Paris without a clear plan. I visited the painting lodges (ateliers) one by one in the hope that someone would need an errand boy. Finally entered in the ateliers Ferdinand Léger. I was accepted by its director Fiora Quatrocchi. For cleaning the Ateliers I got lessons by Leger. I worked at the Académie Ferdinand Léger from 1929 to 1932.
There are so many painters that I am happy with or admire, although that doesn't mean that I am affected by their work.
The value of a painting does not depend on its beauty. Painting is not something delicious. Goya and Picasso for example once produced paintings that are not pleasing to the eye but majestic. It also does not mean that the painter can convey any feelings through his work.
Documentaire installatie
Van de stobbe en de bossen
De documentaire installatie Van de stobbe en de bossen gaat over een onderduik- en verzetsgeschiedenis in Zuidoost Drenthe. Ze ging in premiere in het oorlogsherinneringscentrum Kamp Westerbork (2004)
Oorspronkelijk gemaakt als documentare-installatie op meerdere schermen voor herinneringscentrum Kamp Westerbork.
Ab van Dien de feitelijke hoofdrolspeler noemde het een educatief monument.
Hier wordt het verhaal verteld door de mensen die deel uitmaakten van de zogenaamde Zefatgroep. Een eerbetoon aan deze 'stille helden' en aan de pacifist Bertus Zefat op de eerste plaats.
Een verborgen geschiedenis die voor een moment gekend is om er vervolgens uit te kunnen springen. Een duik onder de kogel door waardoor Zefat zijn leven verloor.
Bertus Zefat Memorial. Ab van Dien pays tribute to the people who helped him hiding during WW II.
Film by Martin van den Oever and Petra Timmer. Script and voice: Petra Timmer. Poem and voice: Remco Campert. Editing: Maarten Theuwkens. Music: Gyorgy Kurtag - Jos Janssen. Dutch spoken.
→ Van de stobbe en de bossen, Documentaire van Martin van den Oever met Petra Timmer (2004)
Water van goud
Herinneringen aan een oorlog, deel 1
De titel van water van goud (2010) is afgeleid van het Javaanse gedicht ‘Tirta Kencana’ dat gedeclameerd wordt bij een graf van een Indonesische oudstrijder waar we filmden. Een declamatie om een jonge generatie Indonesiërs er aan te herinneren dat de onafhankelijkheid van Indonesië met moed is bevochten en niet cadeau is gegeven door Nederland. Een oproep tot strijdbaarheid omdat de dode strijders vanuit de hemel neerzien op onze handelingen en tekortkomingen. Een gedicht dat Nederland er aan mag herinneren dat daar ook ongeveer 4000 Nederlandse strijders liggen begraven. Een zwarte bladzijde van Nederlands nationale geschiedenis die letterlijk in de Javaanse bodem lijkt te zijn opgeborgen.
Een verzameling korte portretten, meanderend tussen heden en verleden en tussen twee naties die nog verder weg van elkaar kwamen te liggen dan ze al lagen. De dingen ook die mensen niet kunnen vergeten om ze nog één keer met ons te willen delen.
→ Water van goud, herinneringen aan een oorlog, Documentaire van Jos Janssen en Martin van den Oever (2010) (english subtitles)
Libera Me
Men moet kennen de geschiedenis
In de documentaire Libera Me (2015) reflecteren zowel Indonesische als Nederlandse veteranen op de oorlog en vertellen gezamenlijk één groter verhaal.
De ogenschijnlijk verschillende posities vervloeien.
Libera Me werd getoond in Museum Bronbeek (2015) als onderdeel en reflectie binnen de tentoonstelling Oorlog! Van Indie tot Indonesie 1945 - 1950
→ Libera me, men moet kennen de geschiedenis, Documentaire van Jos Janssen en Martin van den Oever (2015) [english subtitles]